فضولی...
نمی‌دونم این سرک کشیدن در زندگی شخصیه افراد رو ما ایرانیا از کی یاد گرفتیم و چرا این قدر با دقت، علاقه، پشتکار و اراده‌ای راسخ در این زمینه پیشتازیم؟!!!!
انگار از بچگی یادمون می‌دن که وقتی یه نفر داره با تلفن یواش حرف بزنه همه سکوت کنیم تا بهتر صداشو بشنویم؟ یادمون می‌دن که وقتی یه نفر توی محل کار داره گریه می‌کنه خودکشی کنیم تا بفهمیم چش شده؟ یادمون می‌دن که توی خیابون، مترو، اتوبوس، تاکسی و ... کنار دستیمون وقتی داره با موبایلش ور می‌ره چشمامونو ۳۶۰ درجه بچرخونیم تا بدون چرخش سر بتونیم ببینیم داره چی پیامک می‌ده؟
یا اینکه یادمون می‌دن وقتی سر وصدایی توی آپارتمان کناریمون می‌پیچه از چشمی بریم نگاه کنیم و ببینیم چه خبره؟ کی با کی داره دعوا می‌کنه، کی داره سر کی داد می‌زنه؟ دعوای زن و شوهری هم که باشه دیگه خوراک... باید تا خود صبح گوش وایسیم و ببینیم این چی می‌گه و اون چی جواب می‌ده!
واقعا این خصلت فقط توی ما ایرانیاست یا جاهای دیگه دنیا هم همین‌طوره؟ من که فکر نکنم هیچ جای دنیا این خصلت ایرانیا رو داشته باشن...!!!!!
خصلت خاص ایرانی‌های عزیز گاهی در مواردی چه قدر آزار‌دهنده می‌شه و گاهی با فضولی‌های بی‌جا چه قدر عجولانه هم قضاوت می‌کنند و نتیجه می‌گیرند و بعد در برخی موارد آبروی یه بی‌گناه رو چه قدر آسمون می‌برند... شایعه‌سازی که از همه اینا بدتر و اپیدمی اون هم از همه دنیا توی کشور عزیز ما بیشتر و فراگیرتر...
اما به نظرتون چه چیزی می‌تونه عامل به وجود آورنده این دو خصلت یعنی فضولی و شایع‌پراکنی و تهمت باشه؟ !!!!!!!!!!
آیا شما آدم فوضولی هستید؟
درخشش ستاره صندوقچهای از دلنوشتههای من و همسرم خواهد بود، صندوقچهای که برای حرفها و ناگفتهها و خاطرات به یاد ماندنی زندگی ما، گوش شنوایی همیشگی خواهد بود...